O istnieniu błędnika najczęściej przypominamy sobie dopiero wtedy, kiedy zaczyna on niewłaściwie funkcjonować. Niewyraźnie słyszysz, a Twój świat wiruje? To może być uszkodzony błędnik!
Błędnikiem nazywa się ucho wewnętrzne, które pełni ważną rolę w odbieraniu wrażeń słuchowych oraz odpowiada za utrzymanie równowagi. Dzieli się on na błędnik kostny i błoniasty. Pierwszy z nich to przestrzeń zbudowana z jam i kanałów, w której znajduje się drugi z nich - błoniasty, odpowiedzialny za słuch i równowagę. Ten natomiast składa się z narządu ślimakowego i przedsionkowego.
Podczas spoczynku impulsy pochodzące z zakończeń nerwowych zlokalizowanych w prawym i lewym narządzie przedsionkowym równoważą się. Przy zmianie pozycji ciała (wstawanie, siadanie) równowaga ta zostaje zachwiana - pod wpływem naturalnego bodźca, nie powinno dojść do zaburzeń działania pracy błędnika.
Pierwsze objawy zaburzenia działania błędnika
Skąd można wiedzieć, że ma się problemy z błędnikiem? Pierwsze objawy to zawroty głowy - nagłe i silne. Mogą dawać o sobie znać przy otwartych i zamkniętych oczach oraz w różnych pozycjach - nie tylko podczas wstawania, ale także gdy leżymy lub siedzimy. Dodatkowo pojawiają się trudności w utrzymaniu równowagi, czy “zapadanie się ziemi pod nogami”.
Przy zaburzeniu pracy błędnika, charakterystycznym objawem jest oczopląs, czyli nagły, niekontrolowany ruch gałek ocznych przy zmianie pozycji. Ponadto może wystąpić światłowstręt, szum w uszach, nudności i wymioty.
Jakie choroby powodują zaburzenia pracy błędnika?
Choroby błędnika mogą wynikać z jego wstrząśnienia lub zapalenia. Najbardziej charakterystycznymi przyczynami są:
Diagnozowanie zaburzeń pracy błędnika
Rozpoznanie zaczyna się od wywiadu z pacjentem. Następnie przeprowadza się próby kaloryczne, czyli pobudzenie błędników ciepłą, a następnie zimną wodą. W tym czasie obserwuje się i ocenia ruch gałek ocznych. Inne badania to m.in.:
- badania audiometryczne (badanie słuchu),
- ENG (elektronystagmografia) oraz VNG (videonystagmografia) - badania potencjałów elektrycznych w czasie oczopląsu.
Leczenie zaburzeń działania błędnika
U większości przypadków wystarczy tylko leczenie farmakologiczne, ale możliwe, że niezbędna okaże się także interwencja chirurgiczna. Chorym podaje się leki przeciwhistaminowe albo wstrzykuje się kortykosteroid lub gentamycynę bezpośrednio do jamy bębenkowej. Przeważnie podawanie leków przynosi pozytywne rezultaty u większości pacjentów. Nie wszystkim objawom chorobowym ze strony błędnika da się zapobiec, ale można je złagodzić.
Leczenie domowymi sposobami NIE jest wskazane.
Niezmiernie istotne jest, aby pamiętać, że nieleczone schorzenia błędnika mogą prowadzić do głuchoty - częściowej lub całkowitej. Dlatego tak ważne są prawidłowo prowadzone działania profilaktyczne.